Güneyin Selamı Var Sana!

Bir sonsuzluk yolcusudur o.  Bir gece, ansızın gidiverdi. Sıcaktı. Gözleri gözlerime değdi ve sonra arabasına binip usulca uzaklaştı kollarımdan. Özgürlükler onun, uykusuz her gecenin sonunda tutacağı her cümle hepimizin. Şimdi derin bir sessizliğe gömülüp yeryüzünün bütün seslerini dinleme vaktidir. İstanbul sokaklarına düşeceğim her adım, bugüne kadar söyleyemediklerimi dillendirecek gökyüzüne. Mesafeler yoktur bilirsin sevgili. Bak, minik bir kuş çoktan havalandı bile penceremin ucundan gökyüzüne. Çevir yüzünü, kaldır başını güneyin yorgun bakışlı kasabasından yukarıya. O orada ama ben artık yanında olmayacağım. Özleyeceğin kokular gönderiyorum sana, özledikçe sarılabileceğin ve bundan sonra hiçbir zaman sana ait olmayacak kokular... Çünkü hiç fark etmedin bile aslında ansızın gittiğini. Oysa ben senin içinden çıkıyordum sen bilmediklerinle oturuyorken karşımda.

Şimdi seni tam da sağ tarafında duran bir benzerime, benden olanı taşıyan bir başka kadına devrediyorum aldıklarımı. Sıcaklar geçti. Hava yavaş yavaş soğuttu her şeyi. Sağ kolumda hafif bir rüzgâr uğurluyor beni.
Güneyin selamı var sana. Unutmadan dönme.

Hoşça kal.