Tını

Adam düzensiz bir yolda, piyanonun yumuşak ortaklığına karışarak yürüyor. Sesler ve bıraktığı izler giderek siliniyor.
Kurumuş çiçeklerle dolu vazodan yansıyan güneş ışıkları, hüznün ve henüz dokunulmamış bir baharın meraklarını anlatıyor.
Kadın yüksek sesli bir dramın yazılmamışlığında, gerçeğin ta kendisiyle enseleniyor.
Piyanonun tuşları aceleci ve ürkek tınılarla pencereden içeri dolan rüzgârı besteliyor.
Zaman yok.
Dışarıda yalnızca titreyen birkaç yaprak,
onlar da bekliyor...