PEKİ, NEREYE VE KİME DOĞRUDUR bir kadının yatağındaki(!) GÜRÜLTÜYSE KELİMELER?

25 Nisan 2013 Perşembe

Hepimiz Aynı Oyunlarda Yaralandık - Bangır Bangır Ferdi Çalıyor Evde

Bilirsiniz, bazı sözcükler tılsımlıdır. Hele ki o sözcükler kendi içerisinde duru, halden anlayan, hali anlatır cümlelere dönüşmüşse tılsım giderek büyür ve sizi de o dünyanın içerisine ansızın çekiverir. Alır demiyorum. Çeker! Hem de öyle bir hızla çekiliverirsiniz ki siz yavaşlamaya çalıştıkça cümleler sanki birlik olmuşçasına o tılsımlı dünyada, ruhunuzla birlikte sizi ele geçirir. Üstelik bu, hiç de kurtulmak isteyeceğiniz cinsten bir durum değildir. Duygularınız havaya kalkar ve teslim olursunuz. 

Ben çok teslim olduğumu bilirim. Bazı kitaplar tıpkı başka bir hayattan seslenir gibi gelir. Elbette siz de geçmiş olabilirsiniz aynı hayatın bir köşesinden. Sebepleriniz aynıdır. Aynı oyunlarda yaralanmış, bir dönem çok yakın olduğunuz arkadaşlarınızı kaybetmiş, sevdiğiniz adama/kadına aşkınızı söylemekten korkmuş ya da delikanlı gibi karşısına çıkıp içinizde ne var ne yoksa dökmüşsünüzdür. Tılsım bunun neresinde diyeceksiniz? İşte tam da bu noktada o ele avucuna sığmayan doğallıktan, yalınlıktan bahsetmek gerek. Süslemelerden uzak, okuyucusuyla bir çay bahçesinde oturuyormuşçasına sohbet ederek meramını anlatan, sizi kendi hikâyelerinin baş misafiri haline getiren, hiç bitmese sohbet hep uzasa dediğiniz bir doğallıktan söz ediyorum. Böyle olunca, bir kitaptaki cümlelerin o tılsımlı dünyasını görmeniz içten bile değil.

Mahir Ünsal Eriş de ilk öykü kitabı Bangır Bangır Ferdi Çalıyor Evde ile bizi öyle bir dünyanın içerisine çekiyor ki duygularınız hızla akıp giderken siz inadına yavaşlamak için çaba sarf ediyorsunuz. Tıpkı sokakta en sevdiğinizin oyunu doya doya oynarken gaipten gelmesini umduğunuz annenizin 'Hadi eve gel artık çocuğum!' seslenişindeki gerçekliği göz ardı etmeye çalışmak gibi... Biraz daha zamanın olsa da oyunumu devam ettirebilsem, eve biraz geç girebilsem hayıflanışıyla kalakalıyorsunuz. 

Kitabı mümkün olabilecek en uzun zamana yaymayı, buram buram Erdek ve Bandırma kokan sokakları kâh mutlu kâh hüzünlü kâh yaramaz adımlarla arşınlamak istiyorsunuz. İşin tılsımlı yanı da bu. Teker teker Eriş'in öykülerinde bahsettiği arkadaşlarından biri oluyorsunuz. Gazozla aspirin içen Serkan, kara kaşlı kara gözlü Gülderen, biten bir aşkın ardından yalvar yakar medet bekleyen adam, Fidan ve daha niceleri... Cinsiyetten bağımsız hepsiyle sarsılmaz bir bağ kurmanızı sağlıyor kitap.

Çocukluğun en savruk zamanlarının içerisinden, olgunluğun en şaşalı dönemiyle geçer gibi garip bir hüzün bulaşıyor içinize. Ama kitaptaki öykülerin belki de en güzel tarafı, birçok yerde oldukça komik ayrıntıların da olması.  Yani birden öyküde bahsi geçenleri, içi tebessüm dolu yeşil bir denizin içinde ekinlere sırt üstü uzanarak: "Babam mı döver, Tommiks mi?" diye sorular sormaya başlarken ya da en olmadık zamanda, Rönasans resimlerindeki iblislere gönderme yaparak, sevgilisinin gerdanına kusarken bulabiliyorsunuz. Duyguların bu iç içeliği sayesindeyse kitap için "hüzünlü" demek haksızlık olurdu.

Mahir Ünsal Eriş bu insanları ve onların başlarından geçen bütün bu olayları, herkesin başına gelebilecek kadar sıradanlıkta anlatarak, tam da yazının girişinde bahsettiğim gibi, okuyucusunun ansızın kahramanlarının “doğal” hayatlarına tanık olmasını sağlıyor. Hepimiz bu yaşanmışlıklardan en az bir benzerini görmüş ya da duymuş olabiliriz.

Kitapta bir yerde: "Bu sene bir tuhaflaştı havalar, sohbetine malzeme verecek kadar tuhaf şeyler oluyordu havalarda." diyor Mahil Ünsal Eriş. Ben de diyorum ki bu sene bir güzelleşti öyküler. Hani, "İçime bir ad koyacak olsam Leyla derim, öyle güzelim."


Bangır Bangır Ferdi Çalıyor Evde… 
/ Yazar: Mahir Ünsal Eriş / İletişim Yayınları / Editör: Levent Cantek / Temmuz 2012 / 152 Sayfa 

Not: Bu yazı 25.02.2013 tarihinde "Egoist Okur'da" yayımlanmıştır.

http://egoistokur.com/bangir-bangir-ferdi-caliyor-evde/



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder