O Köşede

O köşede inmeyecektin. Daha anlatacaklarım vardı.Bak kızdırdın yıldızları...

Dört duvar...

Bir yalnızlık çekiyor kanatlarımdan bir de sessizlik...

"Dur!" diyorum, dur ve bir defa olsun dinle...

Bakışlarına astığın öfke, parmaklarını sertleştiren yazgı benim değil!!

Dur ve dinle...

İstersen soluğuma karış ya da ne bileyim içimden bir renk seç, senin için sakladıklarımdan; ama ne olur, bari sen çekme kanatlarımdan...

Bilmezsin, nasıl da kırılgandır uyurken düşlerim... Hani bir gece ansızın çekip gitmiştin ya, ilk o zaman anladım bunu. Sensiz kanatlarım yoktu benim. Gitme diyecek oldum, gecene inecektim; ama sen çoktan karanlık koridorlarına doğru yola çıkmıştın. Sesime karıştırdığın göz yaşlarımla ve kanatlarım kırılmış bir şekilde, uzun bir uyanıklık haline sokmuştun beni...

Bilmeden mi?

Biraz daha fazla kalsaydın yanımda gerçekten acıtır mıydı söyleyeceklerin?

Oysa, oysa anlatacaklarım vardı daha...

Sana biriktirdiğim sayfaları okuyacaktım. Her biri sonsuzluk olan... Neşter çabukluğunda vücuda işleyen...

Uzandım...

Gökyüzünün sana uzanan genişliğine.

Kirpiklerimde ağırlaşan suların gel-gitiyle, uzandım...

Geceyi aydınlatan tek bir yıldız kalmıştı. Ona baktım... Konuşmaya çalıştım... Ama o çoktan rengini almıştı gözlerimden...

Biliyorum o da kızmıştı... Kim bilir hangi parçasına dokunmuştun kanatlarımı kırarken.

Gittin...

Sancılı bir baharı henüz yeni yeni toplamaya başlamışken ben, karakış çoktan gelip yerleşmişti içime. Kaç defa arkandan bağırdım... Gündüz ve gece... an be an...

Yoktun...

O günden sonra ben de sustum. O köşede inmeyecektin...