(S)ayıklamalar 1

Bir mağara

karanlık, ıssız.

Duvarlarına çarptığımdan beri

kanıyorum,

Kolumdaki saat yas tutuyor...

Vazgeçtim ya,

bundan gayrı dönmem yüzümü

bir daha.

Yola çıkıyorum...

Ardımda ne gecenin bakışlarıma asılan siyahlığı

ne de parçaladığım söz dizimleri.

Her şeyi yerinde bırakıyorum,

yersizim.

Göğsümde kalan,

tuhaf bir kahkahanın titretişi...

Duydum mu sanıyorsun

çekilmiş sözlerin sancısını.

İçimde köhne bir alfabe,

vurdukça harfler

yalnızca bakıyorum olana bitene...

hissetmemek gibi

hem de sevişirken...

Dolunay

sağ yanımda...

Tıpkı parlaklığını sana söylediğim

"ilk gün" gibi...

Böyle anlarda süzgeçten geçirilmiş duygulara sahipsen
o parlaklık donuk bir bakışa bırakır yerini, 
İZLERsin.

Bildiğin tek şey vardır

gece başka birinin teninde ter dökmektedir.

Şarkılara bırakıp

türkülerin içimdeki tek oturumluk seyrine aktım...

Gözlerimde, buğulu camların akışkan yalnızlığı...

Ben hep tektim

" baksana konuşacak mecalim yok "

Hepsini sana bıraktım.

Uyandım.

Gece olduğunda usulca yatırılan kelimelerim var

bundan ötesini ne ben öğrendim 
ne de öğrettiler.

Uyandığında " bu da kim " demek gibi...