Masaldan Düştü(m)

Nicedir ellerim ısınmıyor sokağımda. Yalnızlığın kaldırım taşları soğuk olur bilirsin.Şayet, günün birinde, çıkarsa yolun o geceye; kadınlığımı sakla dudaklarında.Çünkü benden sana kalan tek kapı aralığı o. Asıl yolculuk bundan sonra başlıyor.

Aralıksız batan sözcüklerinin an be an yüzünü ölüme çevirdiği yerden yazıyorum sana. Dinleme. Ne bundan önce söylediklerimi ne de bundan sonra söyleyeceklerimi. Bu defa dinleme!

Attığım her adımda bir parça daha yıkılan duvarların altında kalmaktan, ayıramadığın dakikaların geceler boyunca sinirini taşımaktan yoruldu ruhum. Ben çabuk yoruldum. Hiçbir masalın kahramanı olamayacak kadar uykum var. Sesinden esirgediğin yüreğin gibisin. Varlığının bir anlamı olsun derken, sen en çok da anlamsızlığa yakıştın. Oysa bu değildi sana dair başlattığım yolculuğun sonu. Böyle olmamalıydı.

Şimdi sen kendi acılarında büyütüp öğütürken geceyi; ben çoktan bir masalın sonunda gözlerimi sabaha açmış olacağım. Üzülme demeyi isterdim; ama buna gücüm yok. Senin de yeni fakat tanıdık bir duygu travmasına ihtiyacın yok. Adresimi de sil adımlarından; sanırım bundan böyle evde olmayacağım.

Öfkem sıcak, hâlâ canımı yakıyor umursamazlığın. Bir yol boyu içimdekileri kustum geride bıraktığım her ağaç dibine. Tenimde acı bir tat, teninden kalma. Başımı koyduğum yerde büyük bir boşluk, yokluğundan olma. Ne yazmak ne konuşmak ne de bir şeyleri anlatma çabası içerisine girmek istiyorum.

Nefesimle çoğalacakken, nefesimi tıkadın! Geçen her günde soyunurken tüm kelimelerim yavaş yavaş sana, parmak uçlarımda kaybediyorum sıcaklığını. Yazdıkça uzaklaşıyorum sesinden, teninden ve bakışlarından.

Uzaklar çeker dizelerimi dizlerime batarken yokluğunun acısı. Oysa ne zordur eyleme bürünmüş sevdaların, kor alevinde titremek! Yitip giden her sigaramda sana duyduğum düşkünlüğü anımsamak! Senin için attığım zarlarda hep kapı arkasında bırakılmak, bilsen nasıl zordur.

(D)üşüyorum, düşünden bir gece vakti. Masalım olursun sanmıştım. Uykusuz gözlerime uyku. Olmadın, olamadık. Şarkı sona yaklaşıyor. 

Bir daha asla üşümem kollarında.