Son kuşların hüznüyle yer değiştirdi bir masal. Sonra masal kahramanı, masalın kahır adamı ya da masaldaki kahır. Belki de masala kahraman olamayan adam, yer değiştirdi. Bir sıralaması vardı elbet, hayatın ve aşkın. Ya da aşkın içindeki geçişlerin. Kadından çocuğa doğru yol alırken düşe dair her şey habersizce kalabalığa karıştı. Çocuk, kadını dışladı içinden içine...
Kuşlar da gitti...
Hüzün bitti...
Masallarsa her dilde, uyku öncesi bir doz...
Büyüklerin masalları nedense her daim iki doz...
Oradaydım...
Biliyorum, kızdıkların için geri dönüşü olmayan hayali cümlelerim oldu ve yine biliyorum ki oradan buraya bir daha yol alamayacaksın. İşte bu yüzden yorgunluk iksirini tersine çeviriyorum...
Bak! Yıldız tozları yüzüme doğru akıyor suskunluğundan. O eski kanepenin solmuş renkleri üzerinde, geride kalmış günlerimizi hissettirmeden her bir anıya, birer birer uzaklaştırdım kahvenin dumanına sararak...
Koridorlardaki yalın ayak izler ve aynı topuklu terliğin izleri bambaşka tenlerin aldatmacasında dolaşıyor olsa da seni bir tek ben soydum tüm bu düzensizlikte!!!
Oradaydım ve senin kapını senden habersiz ben kapatmıştım...
az önce bir yazı okudum; yazı deyip de geçmemek gerek elbet; bir yaşanmışlık, bir zaman, bir hatta birden fazla hayat vardı içinde...
YanıtlaSilsonra senin yazını okudum; yazı deyip de geçmemek gerek elbet bir başka yaşanmışlık, bir başka zaman, bir hatta birden fazla başka hayat vardı yine içinde...
tüm kelimeler içimdeydi, tüm kelimelerin içindeydim. bu kadar içte ve içindeyken sadece siz de birbirinizin yazılarını okuyun istedim...
http://doganomur.blogspot.com/2010/07/zaman-beceriksiz-bir-heykeltras.html