Yangınlardan Arta Kalan

Gecenin yavaş yavaş tutuşmaya başladığı anlar... Bu garip düşünce sisinin içerisinde ne yana bakacağımı, neyi düşüneceğimi şaşırdım. Öyle ya, insanlık hali der geçeriz hep bir ağızdan. Ama olmuyor. Kendi memleketimin adı, on yedi yıldır bir katliâmla hatırlanıyor. Otuz yedi canın ağıdı her yıl temmuz ayında göğe yükseliyor. Böyle zamanlarda ağıza yerleşen keşkelerden nefret ediyorum. Oysa ben nefretin ne olduğunu bilmem. Kelime anlamını bilmek istemem. Ama işte bu da olmuyor. İçimde yerleşen feryadı nereye koyacağımı, sussam fayda etmeyeceğini, bir köşeden olanı biteni izleyemeyeceğimi iyi biliyorum.

Ben bugün bütün o ölen güzel insanlar için şiir okuyacağım. Güzel bir müzik dinleyip onları unutmadığımı kendimce anlatacağım. Düşünce özgürlüğüne düşünmeksizin haince pusu kuranlardan bir an olsun bu fiilin ne olduğunu anlamalarını ümit edeceğim.

Evet, canım yanıyor. Evet, ülkemde aylardır düzen tutmuyor. Ama ben yine de bu gece uyumadan önce konuşacağım. Kendi lisanımda, kendi bildiklerimle. Size de o katliam sonucunda hayata gözlerini yuman Metin Altıok'tan birkaç mısra bırakacağım. Unutmayın olur mu?


Bir Uyumsuz Rastlaşma

Yangın..............................................................Deprem

........lardan..................................................lerden

.............geliyorum................................geliyorum

...........................dedi................... .......dedi

...................................adam........kad ın

................................................ve ...............................................

.....................................dep.......... ......yan

...............................rem................ ............gın

.........................lere..................... ..................lara

.................gitti............................ .............................gitti

.........yıkık.................................... ....................................yanık

Metin ALTIOK